Gister even boodschappen gedaan. Ik let op de kleintjes dus ik ga door de hurken, de kleintjes liggen op de onderste rij.
Tot er ineens een heeele grote joggingbroek naast me staat, met heeeel veel cellulitis erin. Maar dan ook echt heel veel. Mijn hoofd volgt met gepaste traagheid de weg naar boven, en zie de joggingbroek als een grote plooi samenkomen in een stel grote cellulitis billen.
"Enk! Moej nog agelslag ebb'm? Enk!"
Enk, oftewel Henk, komt eraan. Hij weegt net zoveel als haar rechterbil, en draagt een jasje met een logo van een vrachtwagenmerk. Zijn bovengebit heeft duidelijk al jaren niet meer achter z'n niet fraaie bovenlipje gelogeerd.
"we ebb'm tog ook nog sjukkelaadepasta"
"Ja nou, de kinders koomm tog ook nog, die vreet'n me de kast'n leeg tog, vooral Enkie junjor vreet as n dikke turfgraaaafur."
"Ja neem mee dan!"Zegt Enk.
"Moet''n we ook nog eff'm slagroomtaat meeneem'm, en biefstukk'n,"zeg ze.
"Ja en kaas, eiers, roomboter"zegt Enk.
"En sjokomelluk, slagroom, en melluk"
"wat gaat me dat kost'n dan? Zegt Enk
"Wat kan mij dat nou skeel'n. K moet toch vreet'n ebb'm of niet dan, kan moeilijk verhongern, dan was ik wel in Afrika gaan woon'n."
"Ja maar we moet'n ook nog bier en shag hebb'm jonge, snap dat dan!" Zegt Enk
"Pak maar gewoon die blauw met gele alve liters en we ebb'm nog 2 buss'n shag staan"
"Ja maar dan kan'k vrijdag weer naar de winkel toekaggeln" zegt Enk.
"Nou aal maar de goedkoopste, ik heb nog wel filterulz'n van de Aldi"
"ebb'm we nog wel gnoeg babekjoesaus dan?"zegt Enk.
"Ja maar pak maar wat saus'n, we ebb'm thuis nog n emmer joppiesaus"
Ik aanschouw deze mensen.
Geen calorietellers, en dat hoeft ook niet.
Lekkere eters zulen we maar zeggen. Ooit getrouwd, kids gekregen, en nu gaan ze door t leven samen. Ik zie voor me dat ze in een huisje met gemetselde binnenmuren wonen en een salontafel met stenen bruine plavuizen erin. Hun huis hangt nog steeds vol met oranje en tussen de vlaggetjes door schuilt een foto aan de muur van Frans Duijts.
Op de tafel staan 4 volle asbakken en er staat een sigarettemaak-apparaatje en filterhulsen.
En een doos suikerklonten en een melkpoederpus.
Op de vloer ligt vloerbedekking die duidelijke looplijnen vertonen. En ze hebben vergeelde lamellen die standaard scheefhangen omdat ze blijven haken achter de verstofte vetplant die er al jaren staat op de witgemetselde vensterbank.
Hun bed is dit jaar nog niet verschoond en het beddegoed is verwassen en de kussenhoezen zijn stuk voor stuk anders dan het dekbedovertrek.
Ze hebben een voorraadkast die propvol zit met eten uit blik, snoepgoed, en van alles heel veel.
In de tuin staat het bomvol met speelgoed, voor de kleinkinderen. Op de kop getikt voor weinig.
En ze hebben vogels. In een bruine kooi met gele onderbak. Ook gele vogels.
Huishouden doen ze niet, na een tijdje zie je d'r niks van.
De piratenzender schalmt uit de radio. Wel een vrij moderne. En ze hebben een flatscreen. Dat ook.
Dan verlaten Enk en z'n vrouw de winkel.
Er staat een vrouw van een jaar of 65 haar brommertje aan te trappen, dit lukt niet, waarop Enk zegt: "moet ik eff'm elp'm mvrouw?"
Wat onwennig staat ze d'r brommer af, Enk trapt een paar keer flink op de kickstarter, en ja hoor, de brommer loopt.
"dr is echt geen brommur
die Enkie niet aan de praat krijgt!"
Z'n glimlach zonder tanden maar stralende oogjes die verpakt zijn in een huidje waar de bier en shag hun werk hebben gedaan, is onvergetelijk.
Misschien veroordeel ik ze wel te vroeg. Zijn ze juist hardstikke netjes in huis. Passen ze vol liefde op de kleinkinderen, maar zijn t gewoon niet van die Sonja Bakker fans.
Ik zou ik bij hun weleens op de instantkoffie willen, vragen hoe ze elkaar hebben leren kennen, foto's van vroeger bekijken. Ik weet zeker dat ik n iks tekort kom en altijd een beroep op ze zou kunnen doen. Zo zijn ze.
T zijn gewoon mensen. Fijne platzwolse Bourgondiërs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten