Sympha-Tanja

Dit is het jaar van de dicipline, en van minder ergenis, vorig jaar had ik geen voornemens, ik hoopte gewoon op wat meer, in mijn optiek, verdiend geluk, maar,
dat blijkt echt niet vanzelf te komen. Je moet er wat voor doen.
Wat ga ik eindelijk doen, nu ik 30 ben en het tijd wordt voor volwassenheid.
Mijn rijbewijs halen, door mijn werkzaamheden bij de Spoorwgen kon ik gratis overal heen met de trein, en het feit dat ik bijna in t centrum woon, waren niet echt
de ingredienten om t roze (inmiddels) pasje te halen, maar ik ben d'r aan toe, dus nu aan de theorie!
20 kilo afvallen, ik moet echt afvallen, ik ben tegenwoordig de breedste die meedoet op 'n foto, heb een buik die schud als ik lach, en verder een conditie van
een dood kippetje, dus daar gaan we mee aan de slag. Ben nu 2 keer wezen sporten, en moet zeggen, voelt lekker om daarna naar buiten te lopen met
vederlichte beentjes, althans, zo voelen ze, ze zijn nog ietsje te zwaar:-)
Ik ga hier in huis wat meer klussen, en om dat te kunnen bekostigen genoeg werken.
Ik ga me minder druk maken om dingen die er niet toe doen, kan me stijf ergeren aan die kookprogramma's waarin amateurkoks kletsen alsof ze dhr den Blijker
himself zijn, of woonprogramma's waar jonge stelletjes op zoek zijn naar een huis en dan door het huis lopen als bouwkundige professoren die 't niet helemaal
eens zijn met de stijl van de "Living", of die de "Master Bedroom" iets te klein vinden, of die t jammer vinden dat er geen "walk in closet" en een grote keuken is,
 want het is nou eenmaal een stel die het heeeeeeerlijk vind om uitgebreid te koken voor vrienden om vervolgens aan een lange tafel lekker na te "tafelen"
Als ik die programma's moet geloven zit 1 op de 3 huizen s'weekends vol met super chefkoks die overal verstand van hebben en lekker met z'n allen borrelen
aan de enorme lange tafel. Wat een heerlijkheid. Ik kan dr slecht tegen.
Ik ga minder proberen mensen te her-opvoeden, want als ik een brutale actie zie, al is t in de winkel bij de caissiere achter me, die vervolgens dichtklapt omdat
ze 15 is en mega onzeker, springt stoere sterke Tanja wel in de bres. Ik doe t niet meer. Ik kan de wereld niet verbeteren.
Ik ga me minder ergeren aan mensen die mij wat te melden hebben wat me niet aanstaat. Ik ga gelijk in de aanval, al wordt dat over de jaren minder, het kan
nog beter.
Ik ga meer tegen mensen zeggen dat ik ze waardeer, ik ga harder aan mezelf werken, wil een leuker mens worden, slanker, energieker. Knapper.
Wil niet chagerijnig zijn omdat ik ontevreden ben over mijn eigen leven, maar dit vervolgens projecteer op mensen die er niks aan kunnen doen.
Ik ga daarentegen weer afleren om de leuke Tanja te zijn die met al haar sympathie altijd overal aan denkt en wel een belletje of sms'je of kaartje stuurt, of haar
hulp aanbiedt. Ik doe t niet meer.

Tanja-tijd, minder symphatiek, maar met iets meer symphatie.