vrijdag

Rammelende eierstokken

 

29 en ja hoor...het dilemma: Wil ik kinderen krijgen.
Zo denk je eerst, pas als je echt wil ga je denken, kan ik ze krijgen? maar terug naar het punt, wil ik ze?
Ik weet het niet, zo af en toen heb ik van die dagen, dan vind ik zwangere vrouwen zo mooi, dan denk ik, ikke oookkk...
Kan dan alle kleine kinderen mooi vinden.
Met een bepaalde weemoed in m'n lijf ga ik naar m'n werk, denkend aan zo'n kleintje, mijn oogjes, zijn lippen, mijn krullen, zijn kleurtje, ach, zolang het niet mijn kont heeft, fantastisch toch, een mini mensje, 1 die z'n armpjes om je heen slaat, en zegt, mama, ik vind jou zoooo lief, en dan kruipt het kleintje van mijn schoot op die van papa, en zegt dan op z'n deens dat ie papa ook heel lief vind, hoe dat klinkt weet ik niet precies, iets van "far, jeg synes at du er så sød" (Lang leve Google Translator)
Papa kijkt mij nog even verliefd aan als de eerste dag, vind m'n uitgelubberde buik fantastisch, want daar is ons liefdes zegeltje uitgekomen.
Op mijn werk fantaseer ik stiekem over een kleintje, dan zegt m'n collega "Zo, heb je trek of zo? Ik kan je buik hier horen rammelen"
"He? Ow...nee, dat zijn m'n eierstokken"Zeg ik, en ga door met m'n werk.
Met een paar verschrikte ogen kijkt hij me aan. "Je wat?"
"Ow niks joh, vrouwending"
Hij loopt weg en ik zie hem nee schudden.
Dat is het Venus ding, hoeft Mars ook niet te begrijpen.

Na het werk fiets ik naar huis, nog even gauw boodschappen doen, voor het warm eten, wat ik klaar maak. Voor mij. En alleen voor mij.
Niks geen kleintje aan tafel, niks geen Deen tegenover me die het eten opschept. Gewoon eten voor 1.

Daar loopt een moeder, met een kind, wat een plaatje, het kind kijkt me aan met een paar lieve onschuldige ogen en een fris zacht roze huidje, ik smelt helemaal weg, wat een dropje, wat zal moeders trots zijn op dit mooiste wezentje wat ooit in haar leven is gekomen.
Dan zegt het kindje, "mama ik wil een ijsje"
Waarop mama zegt "Nee lieverd, we moeten nog eten, je krijgt geen ijsje"

Als een volleerde brul aap zegt het meisje: "Mamaaaahaaahaaa ik wil een ijhij-sjuhhhhh"
"NEE", zegt moeders, enigzins schamend kijkt ze om zich heen.
Dit is het startschot voor ons liefje om ongeneerd te gillen. Als een kreeft die het kokende water in gaat.

Wat gehaast begeeft ze zich naar de kassa, de helft niet in de kar. Bloemkool zonder sausje en vast vlees zonder kruiden, als ze maar weg kan met dit keukenmeisje.
Ik denk aan de moeder, en ineens zie ik voor me hoe het liefje misschien ook wel kan zijn.
Sóchtends een drama met haar kammen, s'middags uit school halen, dan nog 3 vriendinnetjes van het liefje mee naar huis, ze vebouwen de hele toko, willen tekenen, knutselen, in de zandbak, verstoppertje spelen, sávonds is er geen hap warm eten in te krijgen en het naar bed brengen is steevast een arrangement straight from hell.
Nadat het kind op bed ligt gaat moeders douchen, trekt haar huispak aan, kruipt op de bank, en zegt tegen haar man," Lieverd, weet je zeker dat alles gepakt is voor de vakantie?"
Hij knikt ja en kijkt verder naar de tv.
3 weken gaan ze. naar de kindvriendelijke camping in Dwingeloo. Met op zaterdag kinder animatie.
Er is een zandbak, en een huifkar, kunnen 10 kinderen in, en een speelveldje.
Niks geen Griekenland, niks geen cocktails met je lief op een verlaten strandje waar je de dag afsluit met een zalige "Zwemles" (voor de kids die deze blog lezen)
Nee, koken op je kookstelletje, met je wc rol naar de doucheruimtes, en aan het einde van de dag compleet gesloopt zijn. Wat een vreugde.

En ineens wordt het stil, m'n eierstokken houden zich angstvallig stil, ik hoor niets meer. ik koop een stronkje Witlof (met sausje) een pakje hoh gehakt (met kruiden) in de rij besef ik me dat ik er nog niet klaar voor ben, en misschien wel nooit klaar voor ben. Ik zie nog teveel negatieve kanten, ik kan ze ook meenemen op vakantie naar Griekenland, voer ik ze gewoon een cocktail en ga ik vervolgens met de babyfoon naar de kroeg....Nee, da's ook geen optie.
Ach, komt tijd komt raad.
Eerst maar es eten koken, die ik zelf opschep, en alleen op eet, en als toetje neem ik....ach, ik neem gewoon een lekker ijhij-sjuuu.

1 opmerking:

  1. en nu je een man hebt...met volgens mij 1 kindje...
    hoe is dan nu het gevoel??
    nog steeds t zelfde??
    verhaal kwam mij heel bekend voor toen je hem op hyves plaatste....
    maar nu....???
    heel erg mooi geschreven!!

    BeantwoordenVerwijderen